Het boerenhuis en het omliggende land zijn onteigend.
De familie is verhuisd, het huis blijft nog overeind. En de schuurpoort blijft van een prachtig blauw.
Ook al is er niemand, ik schroom me om een voet binnen te zetten.
Straks, op een onzekere dag, komt een bulldozer dit bestaan omvergooien.
Stenen zijn graan.
Traag is het malen van de administratieve molen.